Wat is het verbod op de commerciële benadering van de klant bij kredietovereenkomsten?
De commerciële benadering van de klant is een cruciaal onderdeel van hoe kredietbemiddelaars consumenten mogen benaderen. Ontdek hier welke regels gelden om op een correcte en transparante manier te werk te gaan.
Klant Commerciële Aanpak
Wanneer makelaars consumenten willen benaderen met een aanbieding, moeten ze een aantal regels volgen. Zo is het onder meer verboden om te leuren. Hier leest u wat hieronder wordt verstaan en welke uitzonderingen er bestaan.
Praktijken die als leuren worden beschouwd
Huis- en werkbezoeken
Het bezoeken van de consument aan zijn of haar woon- of werkplaats, tenzij de consument daar uitdrukkelijk om vraagt.
Benaderen voor bezoek
Het actief benaderen van de consument om hem of haar een bezoek voor te stellen met het oog op het aanbieden van krediet.
Ongevraagde kredietaanbiedingen
Het versturen naar de consument van een kredietaanbod, kredietmiddel of betaalinstrument (tenzij uitdrukkelijk gevraagd).
Dit omvat bijvoorbeeld:
- Een kredietovereenkomst versturen die door de consument moet worden ingevuld.
- Kredietvoorstellen met formules zoals “tenzij u verzet aantekent, registreren wij de lening”.
Verkooppunten op openbare plaatsen
Het organiseren van verkooppunten of het benaderen van consumenten in openbare ruimtes (stations, metrohaltes, enz.) om krediet aan te bieden.
Benaderen tijdens (verkoop)uitstappen
Het benaderen van een consument tijdens een uitstap van of voor rekening van een verkoper, dienstverlener, kredietgever of kredietbemiddelaar, tenzij vooraf duidelijk werd aangegeven dat dit het doel van de uitstap was.
Uitzonderingen
Uitdrukkelijk verzoek
In bepaalde gevallen waarin de consument op voorhand uitdrukkelijk vraagt om een offerte aan huis uit te brengen, is visitatie wel toegestaan.
Informatieve mailing
Het versturen van informatieve mails over kredietmogelijkheden of met eenvoudige offerteaanvragen aan bestaande of geïnteresseerde klanten is toegestaan.
Overeenkomsten op afstand
Bij overeenkomsten op afstand mag men een kredietaanbod of betaalinstrument opsturen via elk communicatiemiddel, mits de consument hiermee akkoord gaat.